بالاخره پس از مدتها با خیال راحت به نت دسترسی پیدا کردم.سفر مشهدم گفتنی زیاد داره، خیلی اتفاقای بد و خوب داشت که اگه بخوام بنویسم خودش یه وبلاگ میشه پس اونا رو فاکتور میگیرم و فقط از دیدار هول هولکیمون میگم.از اونجایی که بلیط مستقیم واسه تبریز پیدا نکرده بودیم با یه قطار درپیت عین این اسرای جنگی رفتیم تهران.

آش و لاش و له رسیدیم.یه عالمه بارکشی کردیم تا رسیدم خوابگاه یکی از دوستام.همون موقع قرار یه دیدار وبلاگی رو با سنا گذاشتم و سپردم حتما به ساقی و آفتابگردون و خانم گل هم بگه.بعدش هم گرفتم خوابیدم.قرار ما ساعت ده بود، ساعت 9 حال دوستم  رقیه بد شد.هیشکی هم پیشش نبود که بذارمش و بیام نگرانش هم بودم از اونطرف قرار هم داشتیم و دلم میخواست حتما بچه ها رو ببینم.هر چی به ذهنم میرسید میدادم میخورد بلکه یه جونی بگیره و بیارمش با خودم .قرار رو تغییر دادم که مثلا به موقع برسم.تند تند آماده شدم و دعا میکردم حال رقیه خوب شه.

قرارمون حرم امام بود.بعد مدتها...  رقیه که اصلا حرم نرفته بود  و خیلی دوست داشت بیاد.هر جوری بود بلند شد آماده شد و راه افتادیم .هر جا میرسیدم سرویس رفته بود.جدیدا یاد گرفتم اینجور موقع هاحرص نخورم.میگم حتما یه خیری توش هست.

با یه عالمه تاخییر رسیدیم حرم.زنگ زدم به سنا بپرسم کجا هستن.بعد میگم چی پوشیدی آدرس بده بشناسمت میگه جورابام سفیده!! یعنی مرده بودم از خنده که یهو چشم خورد به خانمی از دور که موبایل دستش بود حدس زدم خودشه دست تکون دادیم. بعد اون رفت پیش دوستاش منم منتظر شدم رقیه بیاد بریم پیششون.

حالا من چشام ضعیف،از اون فاصله تشخیص نداده بودم چه شکلیه.یه هاله ای ازش دیدم.خدا رو شکر وقتی رفتیم قسمت خواهران اینقدر خلوت بود و اینقدر جمع سنا اینا تابلو بود که سریع شناختمشون(تابلو نشد کورم).سنا که لو رفته بود هیچ ساقی رو هم زود تشخیص دادم ولی با تصوراتم خیلی فرق داشت فکر میکردم صورتش گرد تر و قدش کوتا تر باشه.ولی سنا تقریبا شبیه بود.آفتابگردون اینا هنوز نرسیده بودن.زیارت کردیم و نماز خوندیم رفتیم سمت گلزار که دیدیم دوتا خانم از دور با خنده دارن میان.بله آفتابی و خانم گل بودن.آفتابی رو به خاطر توصیفات مهربانو زود شناختم. ولی بازم با تصوراتم یه کم فرق داشت.نمیدونم چرا حس میکردم حواسش جای دیگه اس.خانم گل که دیگه خیلی خیلی متفاوت بود،خیلی ساده تر از اونی بود که فکر میکردم.

سریع رفتیم گلزار شهدا ،آفتابی تو گلزار هم جلوتر رفت جا های خوب خوب،کلا یه جای دیگه بود،کجا نمیدونم.البته بالاخره شیرینی که نه شکلات عقدش رو خوردیم! سنا منو برد هول هولکی چند تا جای باحال رو نشونم داد.چقدر دلم میخواست بیشتر بمونم.بارون قشنگی هم میزد.

وقت نشد زیاد با همباشیم،خیلی دلم میخواست بیشتر پیششون باشم و با هم حرف بزنیم.همش یه چشم به ساعت بود که دیر نشه و به قطار برسیم.ناهار هم درست نکرده بودم.

دلم نمیخواست خدافظی کنم ولی مجبور بودم.حیف نشد یه دل سیر ببینمشون.بدو بدو رفتیم خوابگاه و نمیدونین چه بدو بدویی تو راه آهن داشتیم که به قطار برسیم.

خیلی کوتاه دیدمشون ولی خاطره  خیلی خوبی شد.یه بارون ملایم یه جمع صمیمی یه جای قشنگ

حالا من منتظرم اونا بیان تبریز که بیشتر با هم باشیم .